Koersen langs de klotsende kusten van een Koninkrijksrelatie

Op dit moment varen we ergens tussen Cuba en Haïti, ruwweg de koers van orkaan Irma aanhoudend. Nu is het rustig weer, maar vannacht stormde het behoorlijk. Alleen merk je daar niet zoveel van op dit schip, je kunt zelfs gewoon buiten zitten. Wat we dan ook ’s avonds graag nog een tijdje doen! Heerlijk met dat windje en de klotsende golven!

Gisteren waren we dus op Aruba, waar we nooit eerder geweest waren. Het was er met 33 graden erg warm (ik wist niet dat hier half oktober nog zulke hoge temperaturen gehaald worden!), gelukkig stond er ook een stevige wind, die wat verkoeling bracht.

Aruba is een eiland dat voor 80% afhankelijk is van de inkomsten uit toerisme en daar is het dan ook uitermate geschikt voor. Prachtige zandstranden aan de west/zuidkust (de lengterichting van het eiland loopt grofweg van NW naar ZO) heeft prachtige zandstranden met bijbehorende (soms hele) grote hotels. Als je van warmte houdt, de hele dag aan het strand liggen en veel zwemmen/duiken/snorkelen is het een ideale plek om op vakantie te gaan. Niks voor ons dus.

Om een indruk van Aruba te krijgen hadden we een 4 uur durende excursie geboekt met als titel “Aruba by land and sea”. De excursie hield een busrit over het eiland in met 4 stops bij de “highlights” van het eiland. Zoals zal blijken stellen die niet veel voor.

Het eerste “hoogtepunt”  was de (witte) vuurtoren uit 1816, gebouwd nadat (en genoemd naar) het schip California was vergaan op het noordelijkste puntje van het eiland. De tweede stop was een langdurige. We werden in een bootje geladen en moesten midden op zee (stevige wind!) overstappen op een semi-onderzeeër. Door de glazen ramen van een ruimte die onder de boot hing, konden we een scheepswrak uit 1939 en diverse scholen vissen bekijken. Na een paar rondjes moesten we weer overstappen en gingen we terug naar de bus. Het derde hoogtepunt was een “natural bridge” (gelegen aan de rotsachtige noord/oostkust), die een paar jaar geleden ingestort was, zodat hij alleen nog te bewonderen was als muurschildering op een nabijgelegen restaurant. Er was gelukkig ook nog de “baby bridge”, een klein exemplaar zodat de bestaande infrastructuur toch nog enig nut had. Als laatste een stapel rotsen met een trap erbij, zodat je bovenop van het uitzicht kon genieten.

Toen we terug waren van de excursie zijn we ook nog even Oranjestad in gewandeld en toen we terugkwamen op het schip was onze conclusie dat we hier niet meer terug naar toe hoeven, maar we hebben een aardig beeld hoe Aruba eruit ziet.

Na Aruba twee zeedagen om in Fort Lauderdale onze cruise te beëindigen.