Bloemen bij Butchart

De ferry naar Vancouver Island legt aan op het noordelijkste puntje van het schiereiland Saanich en ten zuiden van Saanich ligt Victoria de hoofdstad van British Columbia, ons eerste vakantieadres.

Straks meer over Victoria, maar eerst terug naar Saanich, waar in 1888 de familie Butchart kwam wonen. Dat was in de buurt van hun kalksteengroeve, waar de grondstoffen voor hun cementfabriek vandaan werden gehaald. Toen in 1909 de groeve uitgeput was, besloot zijn vrouw dat daar een grote tuin zou worden aangelegd, die nu “the sunken garden” genoemd wordt. Samen met de Japanse tuin, die ze al bij hun landhuis hadden laten aanleggen (Japanse tuinen was dé grote mode bij de belangrijke mensen van die tijd, waarvoor ze zelf een Japanse tuinontwerper uit Yokohama hadden laten over komen)  was dat het begin van wat nu “Buthart Gardens” heet.  Inmiddels een “National Historic Site of Canada” en een druk bezochte toeristische attractie. De tuinen zijn overigens nog steeds in het bezit van, en worden geëxploiteerd door de familie; op dit moment zwaait een achterkleindochter van de ouwe Butchart er de scepter.

In de nieuwe huurauto dus op weg naar Butchart Gardens.  Prachtige, heel goed onderhouden tuinen (misschien juist omdat het nog privébezit is?). Veel (vooral Chinese) toeristen, maar de tuinen zijn zo ruim opgezet dat je daar weinig last van hebt. Afgezien van de sunken garden (o.i. de mooiste}, met daarin de nog dieper gelegen door kleinzoon Ross aangelegde fontein, en de Japanse tuin {tegenvallend) waren er nog een Italiaanse tuin en een rozentuin. (En natuurlijk de hier alom aanwezige totempalen.) Wij vonden deze tuinen zelfs mooier en zeker beter onderhouden dan die op Madeira.

Na teruggekeerd te zijn in het hotel (Delta Victoria Ocean Point) en uitgerust van onze tuinenwandeling op naar downtown Victoria. We hadden dat kunnen doen met de watertaxi die hier door de haven rondvaart en die ook op verzoek (zwaaien als hij langskomt) stopt bij het hotel, maar we besloten te lopen, over de Johnson Street Bridge (een heel aparte constructie) en door de Government Street (winkels) naar de Inner Harbour, het bruisende hart van Victoria. Door de monumentale gebouwen (o.a. British Columbia Legislature en het Empire hotel) ademt het nog de sfeer van het begin van de vorige eeuw, maar het ziet er veel beter en schoner uit dan bijvoorbeeld Nice, dat op ons een beetje verloederde indruk maakte. Qua reinheid deed het ons eerder aan Sidney denken.

Na een eenvoudige doch voedzame maaltijd in een restaurantje aan de haven buiten in avondzonnetje, weer teruggelopen en weer snel ons bed opgezocht, want de jetlag is nog niet helemaal over.

Het weer is overigens prima zo’n 20 graden en een lekker zonnetje.

PS Het schaakspel op de foto was te vinden in de etalage van een van de winkels in Government St. Het was een winkel waar ze uitsluitend artikelen gemaakt van echte jade verkochten. Het betreffende schaakspel kwam dus op 2500 euro, dat vonden we toch iets te veel.