Combinatiemail: Catalina, City of San Diego en Coronado

Twee havens op twee opeenvolgende dagen, en een wereld van verschil. Gisteren was het het eilandje Catalina waar het plaatsje Avalon op ligt en vandaag de stad San Diego.

Om even verder te gaan met de aardrijkskundeles: Catalina is een klein eiland 35 km lang en 13 km breed en het ligt 35 km van Los Angeles in zuid-zuid-westelijke richting. Het heeft ongeveer 4000 inwoners, waarvan 90% in Avalon woont.

Avalon heeft geen plek waar een cruiseschip aan kan leggen, we gingen dus weer tenderen. We hoefden géén tenderticket af te halen, niet te wachten tot het nummer van ons ticket omgeroepen werd, maar we mochten gewoon doorlopen onder het trots omhooghouden van onze van 4-sterren voorziene boarding pass. We waren dus, na een boottochtje van 10 minuten, als een van de eersten op het eiland.

Het belangrijkste middel van vervoer in Avalon is het golfkarretje, waarvan er dan ook tientallen rondrijden. Je ziet af en toe ook nog een verdwaalde auto, maar de golfkarretjes waren ver in de meerderheid. Als toerist kun je ook zo’n karretje huren (45 dollar per uur voor een 4-persoonskar). Je moet wel een rijbewijs kunnen laten zien, zoals een Canadees echtpaar ontdekte. Ze moesten op en neer naar het schip tenderen om het rijbewijs te halen. Ja, ja, je hebt zelfs voor een golfkarretje hier een rijbewijs nodig.

Wij hebben er geen gehuurd, maar wat rondgewandeld in Avalon. Het schip lag hier tot half 11 ’s avonds, maar ik heb geen flauw idee wat we hier zouden moeten doen tot 10 uur; er schijnt een hele mooie golfbaan te liggen, maar wij hadden onze clubs vergeten mee te nemen, dus zijn we maar teruggegaan naar het schip (samen met de Canadezen die hun rijbewijs gingen halen). 

Na een korte nachtelijke tocht, waren we vanochtend vroeg al weer in San Diego. De meest zuidelijke stad van Californië, op 10 minuten rijden van de grens met Mexico. We hebben tussen haakjes nog geen muur gezien…

We liggen naast de USS Midway, een vliegdekschip dat nu als museum is ingericht; we kunnen vanaf ons balkon nog een aantal vliegtuigen zien staan (het schip heeft tot 1992 dienst gedaan, o.a. in Vietnam en de Golfoorlog)

Terwijl ik dit schrijf, klinken de instructies van de veiligheidsdril door de luidsprekers. Er zijn namelijk zo’n 700 passagiers van boord gegaan (die hebben een korte cruise van 5 dagen gemaakt van Vancouver naar San Diego) en eenzelfde aantal is nieuw aan boord, die moeten natuurlijk ook weer op dek 3 te horen krijgen hoe je een reddingsvest aantrekt. Gelukkig hoeven wij niet nóg een keer!

Ook hier in San Diego hebben we ons weer rond laten rijden door een jolige chauffeur in een oude bus. Wéér over een hoge brug, naar Coronado, een eiland met een hotel uit de 19e eeuw, 2 golfbanen, een strand en een marinebasis. Langs Balboa-park met vlakbij de vermaarde?! San Diego Zoo. Dat was overigens het mooiste stukje van San Diego, want ook na rondgereden hebben in San Diego was onze conclusie dat we er niet zouden willen wonen.

Waar ik het nog niet over heb gehad is het weer. De dag dat we in Vancouver aankwamen regende het, maar vanaf het vertrek met de Nieuw Amsterdam hebben we alleen maar zon gehad, waarbij de temperatuur naarmate we verder naar het zuiden gaan steeds verder oploopt. Het is momenteel 25 graden en in de schaduw is het heerlijk op ons balkon. Als de zon er vol op schijnt, wordt het voor mij al gauw te warm, maar Mieke houdt het nog wat langer vol onder haar parasolletje.

We laten nu de VS achter ons, varen om de muur heen en overmorgen leggen we aan in onze eerste Mexicaanse haven: Cabo san Luca.