Verregend vertrek en verkeerde veerboot

Gisteren motregende het, maar vandaag kwam het met bakken tegelijk uit de hemel, vergelijkbaar met Nederland naar ik heb begrepen. Dus hebben we maar besloten Tofino te laten voor wat het is en de terugreis naar Vancouver aan te vangen.

Nog een paar bijzonderheden over het hotel, die ik gisteren vergeten ben. In de meeste hotels tref je een verhaal aan over wat te doen bij brand, maar in de handleiding van dit hotel vonden we zelfs aanwijzingen hoe te handelen in geval van een aardbeving of een tsunami. De belangrijkste tip: STAY CALM. Verder moet je bij een aardbeving onder een tafel kruipen en in het geval van een tsunami, naar het hoogst gelegen punt van Ucluelet (uitgebreid beschreven waar dat is) lopen (rennen?). Het mag in ieder geval niet met de auto en je schijnt 20 minuten te hebben om onder de tafel uit te kruipen en op het hoogste punt aan te komen, want dat is de tijd tussen de aardbeving en de komst van de tsunami! We hebben het niet in de praktijk getest.

Verder een uitgebreide toelichting hoe te handelen als je een beer of andersoortig wildlife tegenkomt. Ook hier weer STAY CALM, niet je rug laten zien en je niet dood houden. Ook dit avontuur hebben we aan onze neus voorbij zien gaan.

Dus op weg in de stromende regen. Dezelfde weg als op de heenreis tot aan Nanaimo, waar we de veerboot naar Tsawwassen zouden nemen. In Ucluelet het adres van ons hotel in Vancouver ingevoerd in de Tomtom en op pad. Ter hoogte van Nanaimo werden we van de snelweg naar Victoria afgeleid, richting de ferry naar Vancouver. We volgden braaf de aanwijzingen van de navigatiejuffrouw tot we ons realiseerden dat we nergens meer de naam Tsawwassen zagen. Nu kon ik me gelukkig herinneren van de voorbereiding dat er ook een ferry ging naar het noorden van Vancouver ipv Tsawwassen en het begon er steeds meer op te lijken dat we daarnaartoe op weg waren. Ergens langs de kant van de weg gestopt en maar Tsawwassen ingevoerd. We moesten inderdaad het hele stuk naar de snelweg terugrijden om een stukje verder wel bij de goede veerboot uit te komen. Het is best spannend en een hele opluchting als je dan de naam Tsawwassen weer ziet staan.

Uitgerust na een rustige overtocht van twee uur in het zonnetje, dat inmiddels weer was gaan schijnen, stortten we ons in de avondspits van Vancouver. Vergelijkbaar met de spits in Nederland alleen moet je hier in Canada oppassen met de rechterbaan. Probeer je in Nederland zoveel mogelijk rechts te rijden, hier kun je beter een baan verder naar links rijden. De rechterbaan kan namelijk plotseling in een afslag naar rechts veranderen of er staan auto’s op geparkeerd. Ook bij een wegversmalling als het van 3 naar 2-baans gaat (of van 2 naar 1 rijstrook) is het altijd de rechterbaan die eraf gaat. (Wat ook anders is dan in Nederland: op wat wij de vluchtstrook van de snelweg zouden noemen komt je opeens een scootmobiel of zelfs een quad tegemoet rijden.)

En nu zitten we in ons hotel in Vancouver. Van het ene uiterste in het andere. Het contrast had niet groter kunnen zijn. In Ucluelet omgeven door bossen met het geluid van de oceaan op de achtergrond; hier 17 hoog, omgeven door hoogbouw met het geluid van het verkeer van Vancouver. Maar ook dit uitzicht heeft zo zijn charme.

Morgenochtend laten we door het personeel de auto voorrijden en gaan we een tochtje naar Whistler (in de bergen ten noorden van Vancouver) maken.