Wanen ons in het Wilde Westen

11 juli 2016 - Dawson City, Canada

Volgens de Nederlandse Wikipedia loopt de Pan-America Highway van Fairbanks naar Ushuaia. Vorig jaar februari waren we aan het andere eind, nu in Fairbanks. Volgens andere bronnen begint hij nog noordelijker in Alaska. Maar goed, laten we er maar vanuit gaan dat we nu aan het begin en het eind geweest zijn.

Over de weg die in een eerder leven een start- en landingsbaan was geweest van het Amerikaanse leger, gingen we zondagmiddag op weg naar de luchthaven van Fairbanks. Onze volgende verplaatsing was namelijk door de lucht naar Dawson City. Weer een nieuwe ervaring: HAL had alleen voor onze groep een privé-chartervlucht geregeld. Geen beperking mbt het gewicht van de bagage en met 40 man alleen in een 737, je mocht gaan zitten waar je wilde, ruimte zat. Alleen de security was als vanouds, we moesten al onze zakken leegmaken en zelfs de schoenen uittrekken.

Na een uurtje vliegen kwamen we aan op een heel klein vliegveldje met een landingsbaan van gravel en een schuur als aankomsthal. Na nog een kwartiertje met de bus kwamen we terecht in 1900.

Dawson City ligt op de plaats waar de rivier de Klondike in de Yukon stroomt. Toen in 1896 goud werd ontdekt in de Bonanza Creek (een zijtakje van de Klondike) en dat nieuws bekend raakte, ontstond hier de beroemde gold rush. Binnen de kortste tijd stond er een verzameling tenten op de plek waar nu Dawson City ligt. In twee jaar tijd stroomden zoveel mensen toe dat er een stad was ontstaan met 30.000 inwoners (nu zijn dat er 2000). Dawson werd “het Parijs van het Noorden”: het had theaters, hotels, saloons en bordelen. Het bruiste van leven.

Het Dawson van het begin van de 20e eeuw is grotendeels intact gebleven, het is wat wij in Nederland een ”beschermd stadsgezicht” noemen. Je waant je echt in het Wilde Westen: stoffige, ongeplaveide straten, houten planken als trottoirs, in vrolijke kleuren geschilderde, houten huizen met de karakteristieke opschriften die we kennen uit de Wild West-films. De enige dissonant zijn de pick-ups die er rondrijden. Ook het hotel waar we in overnachten, is helemaal in stijl. Het bestaat uit een aantal verbonden huizen, in de stijl van de andere bebouwing, de lobby en het restaurant bevinden zich aan de overkant van de straat. Skagway was al een beetje Wild West, Dawson City helemaal.

Een van de redenen dat de wegen niet bestraat zijn, is dat Dawson geheel gebouwd is op permafrost. Door het bestraten gaat de permafrost smelten en zou alles wegzakken. Daarom zijn ook alle huizen gebouwd op palen, met lucht tussen de grond en de onderkant van het huis. Als afschrikwekkend voorbeeld hangt ergens in Dawson een foto van met een weggezakt huis, dat nog op de “normale manier” gebouwd was.

’s Avonds zijn we op advies van Merrin naar Diamond Tooth Gertie’s geweest. Een theater / casino (binnen helemaal in Wild West-sfeer) met een show in de stijl van de jaren 20/30, inclusief cancandanseressen. Het was leuk tot de dames enige heren uit het publiek, na bij ze op schoot gezeten te hebben, het toneel optrokken en ze vervolgens met een belachelijk rokje aan allerlei danspasjes lieten maken. Toen zijn wij afgehaakt en naar het hotel vertrokken.

De volgende dag stond er (gelukkig) alleen ’s middags iets op het programma. Weer een boottochtje met een raderboot, ditmaal over de Yukon (en de raderwielen zaten nu aan de zijkant; dat heet hier een paddlewheeler). We zaten jammer genoeg net in de namiddag-regenbui: na een hele dag prachtig weer komen er rond een uur of vier donkere wolken opzetten, er valt dan een enorme stortbui uit, na een uur is het weer droog en komt de zon weer te voorschijn. Dat hebben we nu op drie achtereenvolgende dagen gehad.

De Yukon is een van de langste rivieren van Noord-Amerika (meer dan 3000 km). Hij begint In de bergen ten noorden van Skagway en loopt dan eerst in Canada naar het noorden en dan dwars door Alaska naar het noordwesten, om in de Beringstraat uit te komen. Het is hier bij Dawson al een brede rivier die in de winter helemaal dichtvriest. Pas in mei begint het ijs te breken.

Morgen richting Whitehorse.